معبر....

نور چشمم بیا

حرف نزن

سکوت کن

دم از جاودانگی نزن

زندگی خراب می شود

دم از دور بودن از پدر نزن

زندگی تلخ می شود

دم از حجاب نزن

زندگی سخت می شود

بی غیرت باش

بی ناموس باش

بی صاحب باش

تا زندگی کرد

بیزارم

آدمها از همه ای شما

بیزارم

آدمهای آدم نما

فرار خواهم کرد از تک تک تان

خودم

نوشتنم

راه رفتنم

خندیدنم

زشت است

همه ای زیبای دنیا

همه ای قدرت دنیا

همه ای ثروت دنیا

همه ای شهرت دنیا

ارزانی نسلتان

می روم تا در خاطراتم گم شوم

می روم به دنبال پدرم

می روم به دنبال جاودانگیم

اتاقم بوی نم گرفته

گوشه ،، گوشه ای اتاقم بوی تنهای گرفته

کمرم

پاهایم

گردنم

قلبم

دستانم

دیگر مرا همراهی نمی کنند

تا بتوانم زانوهایم را بغل کنم

آقایم

نور چشمانم

چادر عیب هایم

قوت چشمان خسته ام

نمی خواهد خبری شود زآمدن

ای کاش کلبه ای داشتم

کنار جمکران